Ο χρόνος έχει τους δικούς του ρυθμούς. Αλλιώς μετρά στα δύσκολα, αλλιώς κυλάει στα εύκολα και εντελώς διαφορετικά στην απουσία. Τέσσερα χρόνια ακριβώς πέρασαν από τότε που έφυγε ο Γιώργος Χατζηγιαννάκης. Συχνά μνημονεύσαμε το όνομά του, το πόσο στις μέρες μας λείπει από τη Σαντορίνη και τα νησιά μας. Αυτή η μέρα είναι μια υπενθύμιση ότι εδώ, σε τούτη τη γωνιά της γης που μας έλαχε για να ζήσουμε και να εργαστούμε, παραμένουμε πιστοί σε οράματα που πρώτος εκείνος έβαλε σε μια τάξη. Παραμένουμε πάντα "τοις κείνου ρήμασι πειθόμενοι", γιατί η κάθε του κουβέντα ήταν και μια παρακαταθήκη για το σήμερα, με αντίκρυσμα στο μέλλον των νησιών μας. Υπήρξε ο άνθρωπος εκείνος που ταρακούνησε λιμνάζοντα νερά, που έθεσε στόχους, που πέτυχε αποτελέσματα, που βρήκε έδαφος και ενέπνευσε ανθρώπινο υλικό συνεργάσιμο. Και δεν ήταν μόνο η Σαντορίνη. Τα συγκοινωνούντα δοχεία των νησιών πήραν ταχύτατα το μήνυμα και είμαστε ευτυχείς να συναντάμε σήμερα...