Είναι ένα ζεστό μεσημέρι του Ιουνίου στην κορυφή του λόφου των Μουσών, και γύρω από το μαρμάρινο μνημείο που φτιάχτηκε τον 2ο αι. μ.Χ. στη μνήμη του Γαίου Ιουλίου Αντιόχου Φιλοπάππου λίγοι τουρίστες απολαμβάνουν τον ξαφνικό αέρα που φυσά σαν από μηχανής θεός. Ένα ζευγάρι ξαποσταίνει με την πλάτη ακουμπισμένη στην περίφραξη του μνημείου. Απολαμβάνει σιωπηλά μια μπίρα, δρέποντας τους καρπούς μιας φρενήρους ημερήσιας ξενάγησης στα αξιοθέατα της πρωτεύουσας. Παραδίπλα, δύο κοπέλες από τη Νότια Αφρική παίζουν ντόμινο σε ένα μαρμάρινο παγκάκι. Πού και πού ρίχνουν κλεφτές ματιές στην Ακρόπολη, ικανοποιημένες, όπως μου λένε όταν διακόπτω την παρτίδα τους, που δεν συνωστίζονται στα προπύλαιά της. Στο βάθος απλώνεται το Λεκανοπέδιο, στα νότια ο Σαρωνικός, από την άλλη μεριά ο Λυκαβηττός. Αυτή τη θέα προσπαθούσε να καταγράψει ο ενθουσιώδης Ινδός που ύψωσε για μια παροδική στιγμή ευτυχίας το drone του, πριν δεχτεί την παρατήρηση του φρουρού από...