Με αφορμή τη νέα σκηνοθετική προσέγγιση του Αλέξανδρου Διαμαντή στον Ερρίκο Ε', ο Θάνος Μαγκλάρας μοιράζεται μαζί μας τις σκέψεις του για έναν από τους πιο άγνωστους χαρακτήρες του σαιξπηρικού δραματολογίου - έργο που παρουσιάζεται τώρα για πρώτη φορά στην Ελλάδα μετά από 85 χρόνια. Ο ηθοποιός μιλά για τη μαγεία και τις αντιφάσεις του έργου, την ποιητικότητα της νέας μετάφρασης του Διαμαντή, αλλά και για το προσωπικό βίωμα της συμμετοχής του στο Θέατρο Σημείο, που γιορτάζει φέτος 40 χρόνια δημιουργίας. Μέσα από τις απαντήσεις του αναδεικνύεται όχι μόνο η δύναμη του Σαίξπηρ να μιλά διαχρονικά για την ανθρώπινη φύση, αλλά και η σημερινή αναγκαιότητα του θεάτρου ως τόπου συνάντησης, ενσυναίσθησης και ζωής. *** -Ποιο ήταν ένα στοιχείο που σας γοήτευσε αρχικά στον "Ερρίκο Ε'"; Ήσασταν εξοικειωμένος με αυτό το σαιξπηρικό έργο πριν την προετοιμασία της παράστασης; Είχα έρθει σε επαφή μόνο με τον πρόλογο του έργου, τη γνωστή επίκληση του...