Μια νέα, κολασμένα υποβλητική και αιρετικά εμπνευσμένη διασκευή του "Φάουστ" στο Εθνικό Θέατρο σε σκηνοθεσία του Άρη Μπινιάρη Στη διασκευή του στο κλασικό έργο του Γκαίτε ο Μπινιάρης σκηνοθετικά τολμάει να αφαιρέσει τη θρησκευτικότητα μέσα από την ιεροτελεστία της αποπλάνησης. Σαν να μην έφτανε αυτό, απομακρύνει κάθε ιδέα δογματικής ιεροσύνης απ' το τελετουργικό κρεσέντο της σαγήνης. Αντί λοιπόν ο δημιουργός να επιτρέψει στα ηθικά διλήμματα να κυριαρχήσουν ιδεολογικά και αισθητικά, αφήνει τα υγρά των σωμάτων και τις μυρωδιές της παλλόμενης σάρκας να ποτίσουν τις σκηνές του και να δώσουν τον ρυθμό σε μια δαιμόνια γοητευτική βουτιά στις ημιφωτισμένες γωνίες των μύχιων ερωτικών επιθυμιών και σε μια χορογραφημένη σύγκρουση με τη ματαιότητα που φέρουν τα όριά τους. Επιπροσθέτως, εκεί που οι περισσότεροι ομογάλακτοι σκηνοθέτες θα αντιμετώπιζαν το ανθρώπινο σώμα ως πεδίο έλξης και ηδονών, ο Μπινιάρης τοποθετεί τη βιολογία στο επίκεντρο των...