Η Κατερίνα και ο Χρήστος αποφάσισαν να στρώσουν το τραπέζι του γάμου τους ανάμεσα στις αμπελιές του μπουτίκ οινοποιείου ενός φίλου τους και με πολλή προσωπική δουλειά, κόπο και απίστευτο γούστο δημιούργησαν ένα ονειρεμένο σκηνικό. Το μόνο που δεν τους απασχόλησε ήταν τα κρασιά που θα προσέφεραν στους προσκεκλημένους, μια και η ποιοτική παραγωγή του μικρού οινοποιείου κάλυπτε απόλυτα το οινικό τους γούστο. Με αφορμή αυτόν τον γάμο σκέφτηκα όλους εκείνους -όχι πολλούς- στους οποίους έχω παρευρεθεί τελευταία, σε χώρους ειδικά διαμορφωμένους για τέτοιες τελετές. Δεν μου πέφτει λόγος να κρίνω ούτε τη διακόσμηση ούτε τη γαστρονομία, στέκομαι μόνο στα κρασιά, τα οποία σχεδόν όλες τις φορές ήταν αδιάφορα, φθηνά κρασιά που δεν ταίριαζαν με την ατμόσφαιρα που τα ζευγάρια θα ήθελαν να δημιουργήσουν. Το σκέφτηκα από δω το σκέφτηκα από κει και είπα να μοιραστώ μαζί σας τις σκέψεις μου, αν πρόκειται σύντομα να βάλετε τη βέρα στο δεξί. Το πρώτο και...