Την Παρασκευή 1η Ιουλίου 1938 ο 27χρονος ζωγράφος Νίκος Μπαλόγιαννης ξεκινάει με το Α/Τ Πατρίς για το Παρίσι: Ecole Nationale Superieure des BeauxΑrts, η Μποζάρ, 14 rue Bonaparte, Paris 6e. Fast-forward επτά χρόνια μετά. Πάλι στον Πειραιά, πάλι ο ίδιος άνθρωπος. "Το πλοίο που τον παίρνει για το Παρίσι αυτή τη φορά θα λέγεται Ματαρόα και εκείνος θα προσπαθεί να συνεχίσει τη ζωή του εκεί που τη διέκοψε ο πόλεμος". Τρέχουμε ξανά τον χρόνο μπροστά. Τέλη της δεκαετίας του '50, σ' έναν δρόμο κοντά στην πλατεία Βάθη ("που διατηρούσε ακόμη περήφανα το τελικό της σίγμα") ένα πεντάχρονο παιδί, που θα μπορούσε να είναι ο συγγραφέας Νίκος Αμανίτης, σ' ένα σαλόνι συνήθως σκοτεινό, χαζεύει έναν πίνακα 50 επί 70 εκατοστά, σε μεγάλη, σκαλισμένη, χρυσή κορνίζα: "Μια γυναίκα με κατακόκκινο φόρεμα, χωρίς χαρακτηριστικά, είναι καθισμένη σε ένα παγκάκι του Εθνικού Κήπου με ένα μεγάλο, μπλε βρεφικό λαντό μπροστά της. Το μονοπάτι στο οποίο βρίσκεται φεύγει...