Ούτε δύο ώρες από την Αθήνα, και ακριβώς 17 λεπτά από το Ναύπλιο, το Τολό έχει κάτι από τα παιδικά σου καλοκαίρια: Εκείνα που δεν διεκδικούσαν δάφνες γραφικότητας (ή Ινσταγκραμικότητας, για να τα λέμε και με σημερινούς όρους) γιατί τους αρκούσε μια αμμουδιά κατάλληλη για χτίσιμο κάστρων και μια θάλασσα πλατιά, ρηχή, και σε θερμοκρασία σωστή για να τσαλαβουτάς όλη μέρα. Όλα τα υπόλοιπα, ήταν έξτρα μπόνους. Έχει κι εδώ έξτρα μπόνους.Μικρός οδηγός για νεοφερμένους Μινώα λεγόταν κάποτε το Τολό, τον 18ο αιώνα για την ακρίβεια, όταν πρόσφυγες από την Κρήτη ήρθαν και εγκαταστάθηκαν εδώ, τότε που το ελληνικό κράτος ήταν νεοσύστατο και η Κρήτη παρέμενε κομμάτι της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Θα το καταλάβεις, από τα ονόματα μαγαζιών και ξενοδοχείων (τόσα King Minos και Phaestos και Zakros από την Κρήτη έχεις να δεις) και από τα επίθετα των ανθρώπων που τελειώνουν σχεδόν όλα σε -άκης. Τρία μικρά, ακατοίκητα πλην καταπράσινα νησάκια -η Ρόμβη, το...