Το θέατρο που έχει τη δύναμη μέσα σε μια στιγμή - ανεπαίσθητη, απρόβλεπτη, αμείλικτη - να εξαφανίσει την απόσταση ανάμεσα στην απλή αναστάτωση και στη σεισμική δόνηση είναι ακριβώς το θέατρο του Αντόν Τσέχοφ. Τα κείμενα του απαράμιλλου ρώσου δραματουργού μιλούν, εξακολουθούν να μιλούν, για το μέσα μας, για ό,τι υπάρχει και δεν υπάρχει εκεί μέσα. Ο ίδιος υποστήριζε ότι "το να διεισδύουμε στη ζωή" συνιστά ένα μάλλον σπάνιο "χάρισμα" που, εξυπακούεται, δεν γίνεται να κατέχει η πλειονότητα των ανθρώπων. Εχει αποδειχτεί πως, ιδίως αυτός, ένας γιατρός των σωμάτων και των ψυχών, ο οποίος εγκατέλειψε πρόωρα τον κόσμο, γνώριζε πολύ καλά τι έλεγε. Το θέατρο του Τσέχοφ είναι βασανιστικά ανεξάντλητο και, από μια άποψη, δεν εγείρει καν ζήτημα ερμηνείας, με τη στενή έννοια. Εγείρει, ωστόσο, ένα ζήτημα θερμοκρασίας του λόγου αλλά και της σιωπής που τον πλαισιώνει, ένα ζήτημα που παραμένει κομβικό στα αναρίθμητα ανεβάσματα των (πολλών...