Η ιδέα για το Sonic Dances ήρθε σαν συνέχεια της καλλιτεχνικής μου αναζήτησης γύρω από την αισθητική της προσβασιμότητας και τις δυνατότητες μιας πολυαισθητηριακής προσέγγισης του χορού. Στo πρώτο μου έργο Re-call (Στέγη, 2020) πειραματίστηκα για πρώτη φορά με μία καλλιτεχνική προσέγγιση της ακουστικής περιγραφής. Πρόκειται για μία προφορική αφήγηση, η οποία περιγράφει τα οπτικά στοιχεία ενός έργου διευκολύνοντας την κατανόησή του από άτομα με οπτική αναπηρία και προσφέρεται συνήθως ως ένα επιπρόσθετο κανάλι ήχου, διαθέσιμο σε όσους/ες τη χρειάζονται, μέσω ασύρματων ακουστικών, χωρίς να ακούγεται στον χώρο της παράστασης. Στο Re-call αποφάσισα να ενσωματώσω αυτή την αφήγηση στην μουσική του έργου, ώστε να ακούγεται σε όλο το κοινό, ανεξαρτήτως αναπηρίας. Στο κείμενο αυτό περιέγραφα τι συμβαίνει πάνω στη σκηνή. Ένα από τα βασικά ερωτήματα το οποίο προέκυψε από αυτή τη διαδικασία ήταν το πώς θα περιγράψω τα οπτικά στοιχεία του έργου...