Η Αννα έχει έναν γιο 4 ετών. Το πρώτο "σιωπηλό" βιβλίο έφτασε στα χέρια τους πριν από λίγους μήνες, ως δώρο για αυτόν. Θυμάται ότι στην αρχή παραξενεύτηκε που το βιβλίο δεν είχε καθόλου λέξεις, δεν ήξερε πώς να το χειριστεί. Χρειάστηκε να αναζητήσει στο Διαδίκτυο πληροφορίες για αυτό το είδος βιβλίων, των λεγόμενων silent books, που έμαθε ότι είναι αρκετά διαδεδομένα στο εξωτερικό. "Οσο όμως δυσκολεύτηκα εγώ να αντιληφθώ τι έπρεπε να κάνω με το βιβλίο, τόσο εύκολο φάνηκε στον Αλέξανδρο. Αρχισε να το ξεφυλλίζει και ήδη από την πρώτη σελίδα τον άκουσα να λέει "κοίτα, μαμά, αυτό το παιδάκι πηγαίνει βόλτα", για να συνεχίσει φτιάχνοντας με τη φαντασία του μια ολόκληρη ιστορία με αφορμή κάθε εικόνα που συναντούσε στις σελίδες". Την επόμενη μέρα, ο Αλέξανδρος αφηγήθηκε στη μαμά του μια διαφορετική εκδοχή της ιστορίας, τη μεθεπόμενη πρόσθεσε μερικά ακόμη στοιχεία. "Στο τέλος έγινε κάτι σαν παιχνίδι να προσπαθούμε να ανακαλύψουμε και άλλες...