Του Παναγιώτη Λιάκου Όταν το πνεύμα και η καλλιέργειά του αντιμετωπίζονται σαν "χρονοβόρος πολυτέλεια" από ένα σύνολο ανθρώπων, η συνέχεια είναι γνωστή και η ανθρωπότητα καταλήγει να τη... διαβάζει στις εφημερίδες και στα ιστορικά βιβλία. Κάθε φορά που ενσκήπτει σαν νόσος η αδιαφορία για την Ιστορία, την Τέχνη, την Παιδεία και τη συμμετοχή στα κοινά, προελαύνει η βαρβαρότητα σε όλες τις μορφές της. Αυτή την προέλαση τα έθνη την αντιλαμβάνονται όταν πλέον είναι πολύ αργά και δεν υπάρχουν περιθώρια ανώδυνης διαφυγής από το σπιράλ του θανάτου. Τα ισχυρότερα οπλικά συστήματα που πρέπει να χρησιμοποιούν οι άνθρωποι την περίοδο της ειρήνης για να αποφύγουν δεινές εξελίξεις είναι τα βιβλία. Αυτά θωρακίζουν τις συνειδήσεις των πολιτών με απόρθητες ιδέες και εικόνες, γνώσεις και συναισθήματα. Όταν διαβάζεις, δεν προσθέτεις απλώς πληροφορίες στον νου σου, αλλά μαθαίνεις να βλέπεις. Το βιβλίο αποτελεί, κυριολεκτικά και μεταφορικά, άσκηση όρασης.