Του Δημήτρη Παξινού Πατριώτες και θρησκευόμενοι. Αλήθεια, τι σημαίνει αυτό; Το έχεις μέσα σου. Το εκφράζεις, όταν χρειασθεί. Δεν έχουν ανάγκη επίδειξης. Το πιστεύεις χωρίς να το διαλαλείς, σαν πραματευτής. Είναι κάτι πολύ προσωπικό. Το εξωτερικεύεις, αν έλθει η ώρα κι αν το κρίνεις εσύ ο ίδιος. Κάνεις την αυτοκριτική σου κάθε τόσο. Χωρίς αυτή δεν υπάρχεις ή υπάρχεις λειψός. Χωρίς επίγνωση. Χωρίς την αναγκαία γνώση των πραγμάτων που συμβαίνουν στον μικρό ή μεγάλο περίγυρο. Γιατί είσαι πολίτης ενεργός κι έχεις άποψη. Σε ενδιαφέρουν τα κοινά. Κι αυτό, πάρα τις προσπάθειες των ηγητόρων να αποσπάσουν την προσοχή σου από τα κοινά. Ενώ θα πρεπε να επιδιώκουν το αντίθετο. Τους προσελκύουν, συνήθως, για την απόσπαση ψήφων στις εκλογές. Έτσι αποστασιοποιείται ο πολίτης και μετατρέπεται σε άβουλο ον, ευχερώς χειραγωγούμενο. Χρησιμοποιώντας τα εθνικά και τα θρησκευτικά θέματα και φανατίζοντας για τον ίδιο σκοπό. Εξάπτοντας τα πάθη και...