Ημέρα μνήμης μιας ακόμα τραγωδίας και βαρβαρότητας από τον Τούρκο εισβολέα σε βάρος μιας μικρής χώρας, ενός ανυπεράσπιστου και προδομένου λαού. Ο λαός θυμάται παρά τις όποιες ύποπτες "παραινέσεις" των σχολών "ρεαλισμού" για προσαρμογή του στις νέες πραγματικότητες, παρά τις ενέργειες, υπογείως και άλλως πως, για παραχάραξη της Ιστορίας του. "Δώστε μου λίγο χρόνο και το Κυπριακό θα λυθεί από μόνο του", έλεγε ο Ραούφ Ντενκτάς στους ξένους συνομιλητές του. Και η τουρκική πλευρά, υιοθετώντας παρελκυστική πολιτική στις διαπραγματεύσεις, ήλπιζε ότι ο χρόνος θα έφερνε τη λήθη, πως δυο γενεές μετά οι Ελληνοκύπριοι θα προσαρμόζονταν στη νέα πραγματικότητα επί του εδάφους και τα παιδιά τους δεν θα είχαν "συναισθηματικό δεσμό" με τις περιουσίες τους στα κατεχόμενα εδάφη. "Η ιστορική λήθη δεν είναι τυχαίο και φυσικό γεγονός. Εξυπηρετεί σκοπιμότητες και πίσω απ' αυτή βρίσκονται συγκεκριμένες δυνάμεις και συμφέροντα", γράφει ο Δημήτρης Τσάτσος στο...