Καθώς διανύουμε μια θλιβερή επετειακή συγκυρία, ανάμεσα στην Α' φάση (20 Ιουλίου) και Β' φάση (14 Αυγούστου) της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο το 1974, η περίοδος προσφέρεται για ένα επίκαιρο προβληματισμό. Αξιοσημείωτο ότι η συμφωνημένη με απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας-ΟΗΕ εκεχειρία και με ισχύ από τις 22 Ιουλίου 1974 το απόγευμα, χρησιμοποιήθηκε από την Τουρκία για να αποβιβάσει χιλιάδες Αττίλες, άρματα και βαρύ οπλισμό και παραβιάστηκε ωμά αφού με στρατιωτική δράση για κατάληψη πρόσθετων ελεύθερων περιοχών αλλά και με διάπραξη μαζικών δολοφονιών αμάχων, κτηνωδών βιασμών και άλλων εγκλημάτων. Όλα στη διάρκεια της υποτιθέμενης εκεχειρίας! Αυτή λοιπόν η περίοδος προσφέρεται για ένα ειλικρινή προβληματισμό σε συνδυασμό με τη σημερινή ωμή τουρκική πραγματικότητα, όπου η προετοιμασία από την σχολική προπαγάνδα μέχρι τους εξοπλισμούς, καταδεικνύουν τον αμείωτο τουρκικό επεκτατισμό και στη νέα του μορφή ως νεο-οθωμανικό ισλαμοφασισμό.