Στην πολιτική, άλλο είναι να είσαι δεύτερος, άλλο πρώτος. Άλλο να συμπληρώνεις, άλλο να ηγείσαι. Άλλο να κινείσαι δίπλα σε εκείνον που σηκώνει την ευθύνη, κι άλλο να την αναλαμβάνεις εσύ, ολοκληρωτικά, με την υπογραφή και το τίμημα στο τέλος να γράφονται στο δικό σου όνομα. Η ηγεσία είναι δοκιμασία. Και σεαυτή , η θέση από μόνη της δεν σου χαρίζει τίποτ αντίθετα, απαιτεί από εσένα. Στην πολιτική, ο λαός μπορεί να εμπιστευθεί έναν άνθρωπο επειδή "στάθηκε σωστά" στο πλάι κάποιου, επειδή φάνηκε εργατικός, ανθρώπινος, παρών. Μα όταν καλείται να γίνει πρώτος, όταν δεν έχει πια κανέναν μπροστά του να τον προστατεύει από τις αποφάσεις, από τις κρίσεις, από την ιστορία, τότε η ευθύνη γίνεται απόλυτη. Και σε αυτό το ύψος ή βάθος αποκαλύπτεται η αλήθεια: αν αυτός ο άνθρωπος ήταν όντως έτοιμος για την ηγεσία ή απλώς έπαιζε ρόλο στη σκηνή της πολιτικής. Στη σύγχρονη πολιτική πραγματικότητα, πολλοί συγχέουν τη θέση με το κύρος. Νομίζουν πως αν...