Ο εθνικός ύμνος είναι κοινός κώδικας συγκίνησης. Για άλλον είναι η σχολική παρέλαση και το πρώτο σφίξιμο στο στομάχι. Για τον στρατιώτη είναι η υπόσχεση πως δεν θα φύγει τελευταίος από τη σκοπιά. Για τον πρόσφυγα της Κύπρου είναι ο ήχος που θυμίζει το σπίτι που άφησε πίσω. Για τη μάνα είναι η λαχτάρα να γυρίσει ο γιος. Δεν χρειάζονται εγχειρίδια για να σταθείς προσοχή, ούτε άρθρα και παράγραφοι. Η συγκίνηση γεννιέται στην ψυχή, αλλιώς δεν υπάρχει. Ο ελληνικός εθνικός ύμνος είναι και δικός μας, όχι επειδή το επιβάλλει μια απόφαση ή ένας τύπος, αλλά επειδή μιλά τη γλώσσα της ιστορίας μας. Είναι ο λόγος του Σολωμού για την ελευθερία που μας αφορά. Στην Κύπρο, όπου το μισό νησί ζει με συρματόπλεγμα στον ορίζοντα, η λέξη ελευθερία δεν είναι ρομαντική αμπελοφιλοσοφία. Είναι καθημερινή πίκρα και πείσμα. Κάποτε θα πρέπει να κατανοήσουν αυτοί που δυσκολεύονται, ότι ο εθνικός ύμνος είναι η μνήμη αγώνων και δεν είναι μουσειακό έκθεμα. Είναι...