Ζούμε την εποχή των πρόχειρων θαυμάτων. Ξεφυτρώνουν σαν υπαίθριοι ταχυδακτυλουργοί άνθρωποι χωρίς πολιτικό υπόβαθρο που παριστάνουν τους τιμωρούς της διαφθοράς, τους φιλάνθρωπους της κάμερας, τους ειδικούς των κοινωνικών δικτύων και τους δήθεν αδέσμευτους. Φτιάχνουν βιογραφικά με προσόντα του τίποτα και υπόσχονται να αλλάξουν τα πάντα από τη επόμενη ημέρα των εκλογών. Όμως η πολιτική δεν είναι σκηνή τσίρκου και οι κοινωνίες δεν κυβερνώνται με σλόγκαν. Ποιος μπορεί να τους εμπιστευτεί όταν σήμερα υμνούν μια θέση και αύριο προβάλλουν την αντίθετη μόνο και μόνο για να διατηρήσουν τα φώτα επάνω τους. Η ασυνέπεια είναι το πρώτο καμπανάκι. Όποιος ζητά εξουσία οφείλει να έχει διαδρομή, να έχει εκτεθεί σε αποφάσεις που κόστισαν, να έχει κριθεί σε συλλογικά όργανα και όχι μόνο σε live στο TikTok. Πρέπει να έχει διαχειριστεί τουλάχιστον έναν πάγκο με σάντουιτς αν θέλει να διαχειριστεί το κράτος. Η εμπιστοσύνη κερδίζεται με σταθερότητα, όχι με...