istock Οι γονείς μας ήταν οι καλύτεροι γονείς του κόσμου. Και ήταν και οι πιο ευτυχισμένοι γονείς. Γιατί έζησαν σε μια πιο χαρούμενη εποχή (στα 80s και στα 90s) που για να είσαι καλός γονιός έπρεπε το παιδί σου να τρώει, να διαβάζει και να σε... αφήνει ήσυχο! Οι γονείς μας δεν είχαν μια παιδοκεντρική προσέγγιση στη γονεϊκότητα, το οποίο σήμαινε ότι μας μεγάλωναν έχοντας ως προτεραιότητα εμάς, αλλά χωρίς να ξεχνούν τις δικές τους επιθυμίες και τη δική τους άνεση. Θα έβγαιναν το βράδυ και θα μας άφηναν στη γειτόνισσα ή θα μας έπαιρναν μαζί (ας κοιμηθεί το παιδί στις 12 ή σε μια καρέκλα). Θα έκαναν πάρτι στο σπίτι και αν κάπνιζαν, θα άνοιγαν το παράθυρο. Μας έδιναν- αν μας έδιναν- ένα σνακ για το σχολείο. Το μεσημέρι και το βράδυ θα τρώγαμε ό,τι είχε η κατσαρόλα χωρίς δεύτερη κουβέντα. Και φυσικά πηγαίναμε φροντιστήριο μόνα μας ή μαζί με κάποιο συμμαθητή, ακόμα κι αν ήμασταν 8 χρονών. Με λίγα λόγια, οι γονείς μας τα έκαναν σχεδόν όλα...