Τις τελευταίες δεκαετίες, οι διεθνείς σχέσεις χαρακτηρίζονται από μεταβαλλόμενες ισορροπίες ισχύος και νέες μορφές στρατιωτικής αντιπαράθεσης. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η εμφάνιση μιας "νέας τάσης" σύντομων, πλην σφοδρών, συγκρούσεων μεταξύ κρατών με βαθιές, χρονίζουσες διαφορές - όπως στην περίπτωση Ινδίας-Πακιστάν και Ισραήλ-Ιράν. Οι συγκρούσεις αυτές διαρκούν λίγες ημέρες, περιλαμβάνουν εκτεταμένη χρήση σύγχρονων οπλικών συστημάτων (μαχητικά αεροσκάφη, drones, βαλλιστικούς πυραύλους) και, αν και φέρουν βαριές απώλειες, δεν οδηγούν σε αλλαγές συνόρων. Παρά την ένταση, η διεθνής κοινότητα παρατηρεί με έκπληξη ότι, μέσω άμεσης ή έμμεσης αμερικανικής διαμεσολάβησης, επιτυγχάνεται ταχεία κατάπαυση του πυρός που τυπικά τηρείται. Το φαινόμενο αυτό έχει προκαλέσει έντονο προβληματισμό στην Αθήνα: ποια θα ήταν η στάση των ΗΠΑ - και ειδικότερα του πρώην προέδρου Τραμπ, γνωστού για τον πραγματιστικό και συναλλακτικό τρόπο άσκησης...