Μια λέξη δεν ανήκει σε μια χώρα, αλλά σε όποιον τη χρησιμοποιεί για να επικοινωνήσει. Κι έτσι, η "μπόρα", το "σαλόνι" και το "μπαλκόνι" έγιναν πια ελληνικές με το σπαθί τους. Η ιστορία της ελληνικής γλώσσας δεν είναι μονόλογος - είναι διάλογος. Και ένας από τους πιο διαρκείς και ζωντανούς συνομιλητές της υπήρξε η ιταλική, ιδιαίτερα από την εποχή της Ενετοκρατίας (1204-1797) και έπειτα. Οι Ενετοί, αλλά και οι Γενοβέζοι, άφησαν πίσω τους αποικίες, κάστρα, λιμάνια... αλλά και λέξεις. Στο Ιόνιο, στο Αιγαίο, στην Κρήτη και στην Πελοπόννησο, η λαϊκή ελληνική ενσωμάτωσε ιταλικούς όρους με τέτοια φυσικότητα, που σήμερα τους λέμε χωρίς να υποψιαζόμαστε την καταγωγή τους. Ελάτε να γνωρίσουμε 10 τέτοιες λέξεις - λέξεις που κουβαλούν την αύρα του μεσογειακού εμπορίου, της ναυτοσύνης και της κοινής ζωής.Κυρίως θέμα: Λέξεις με ιταλική ψυχή και ελληνικό στόμα1. Μπόρα Από το ιταλικό bora = ξαφνικός άνεμος. Η λέξη περιγράφει σύντομη αλλά έντονη...