Οι μαθητές καλούνται να εμπλακούν σε σχέδια δράσης (projects), όπου ενεργοποιούν γνώσεις από πολλούς τομείς: επιστήμες, τέχνες, γλώσσα, τεχνολογία. Η σύγχρονη εκπαιδευτική πραγματικότητα καλείται να ανταποκριθεί σε σύνθετες κοινωνικές, περιβαλλοντικές και πολιτισμικές προκλήσεις. Η παραδοσιακή διάκριση των μαθημάτων και των επιστημονικών πεδίων αποδεικνύεται ανεπαρκής μπροστά στην ανάγκη για ολιστική, βιωματική και κοινωνικά υπεύθυνη μάθηση. Στο πλαίσιο αυτό, οι έννοιες της διεπιστημονικότητας και της δια-επιστημονικότητας αποκτούν ιδιαίτερη σημασία. Παράλληλα, πολιτικές όπως τα Εργαστήρια Δεξιοτήτων και οι Δράσεις Ενεργού Πολίτη επιχειρούν να ενσωματώσουν αυτές τις αρχές στην ελληνική σχολική τάξη. Κεντρικός πυλώνας αυτής της μετατόπισης είναι η Έρευνα Δράση, ως μέσο αναστοχαστικής και συμμετοχικής εκπαιδευτικής καινοτομίας. Διεπιστημονικότητα και Διαεπιστημονικότητα: Θεωρητική Διάκριση Η διεπιστημονικότητα αναφέρεται στη συνεργασία...