Τι να πεις κι εσύ βρε Άρη; Σε καταλαβαίνω... Αντιλαμβάνομαι και αναγνωρίζω την αξία της στρατευμένης τέχνης. Η δημοσιογραφία μπορεί να είναι στρατευμένη, αλλά για να πετυχαίνει τον σκοπό της πρέπει να γίνεται με τέχνη. Υπάρχουν κάποιοι, με πρώτο τον Άρη Πορτοσάλτε, που κάνουν "στρατευμένη δημοσιογραφία", αλλά είναι τόσο άτεχνοι, που πετυχαίνουν τον ακριβώς αντίθετο σκοπό. Η περίπτωση του Πάνου Ρούτσι είναι ενδεικτική. Δεν είναι η μόνη, είναι η πλέον ενδεικτική. Η προσπάθεια του Άρη να τον αποδομήσει, δεν ήταν... αποσπασματική, ούτε ατομική πρωτοβουλία. Ακολούθησε τον τρόπο με τον οποίο επιχείρησαν πρωτοκλασάτοι Υπουργοί (Φλωρίδης, Γεωργιάδης, κτλ.) να παίξουν το παιχνίδι. Θα επιστρέψουμε στον Πορτοσάλτε, αφού πρώτα επιχειρήσουμε να... παραβιάσουμε ανοιχτές θύρες. Δεν χρειάζονται ειδικές σπουδές, ούτε να έχεις εντρυφήσει στην "τέχνη τού πολέμου", για να αντιληφθείς ότι ο πλέον επικίνδυνος εχθρός είναι εκείνος που δεν έχει να χάσει...