Η ιστορία ενός ανθρώπου αυτιστικού και του σκύλου του - δύο ψυχών που έμαθαν να μιλούν χωρίς λόγια, κι ενώθηκαν για πάντα μέσα στη σιωπή της αγάπης Δεν ξέρω αν γεννήθηκα για εκείνον ή αν εκείνος γεννήθηκε για μένα. Ξέρω μόνο πως την πρώτη μέρα που τον είδα, κάτι μέσα μου έπαψε να φοβάται. Ήμουν μικρός, ακόμα μύριζα γάλα και χώμα. Με είχαν βάλει σ' ένα καλάθι μαζί με τα αδέλφια μου και κάθε τόσο ερχόταν κόσμος, μας κοιτούσε, κι έφευγε. Εγώ δεν ήξερα τι περίμενα. Μόνο ένιωθα πως η καρδιά μου ήθελε κάτι να γνωρίσει πριν προλάβει να το χάσει. Κι ύστερα μπήκε εκείνος. Δεν ήρθε όπως όλοι οι άλλοι. Δεν έσκυψε να μας χαϊδέψει, δεν μίλησε, δεν γέλασε. Στεκόταν πίσω απ' τη μητέρα του, με τα μάτια του καρφωμένα στο πάτωμα. Όλα πάνω του μαρτυρούσαν μια βαθιά σιωπή, κι εγώ... εγώ δεν ξέρω γιατί, αλλά ήξερα πως έπρεπε να πάω κοντά του. Γλίστρησα απ' το καλάθι, περπάτησα ως τα πόδια του. Η μητέρα του προσπάθησε να τον κάνει να με κοιτάξει, μα...