Υπάρχει ζωντανός ιστός που κρατά την πόρτα της τάξης ανοιχτή και το σχολείο ανθρώπινο, ακόμη και σε αυτές τις συνθήκες πίεσης και εκφοβισμού. Όταν βάζεις τον άνθρωπο μπροστά -τον/την μαθητή/τρια, τον/την εκπαιδευτικό, τον/την γονιό- ακόμη και το πιο θορυβώδες κουδούνι μπορεί να ξαναηχήσει καθαρά. ΤΙ ΦΤΑΙΕΙ Ο ΣΕΠΤΕΜΒΡΗΣ, ο "άγιος" μήνας των σχολείων, να φορτώνεται τη "βροχή από πέτρες" που δέχονται οι δάσκαλοι των παιδιών από ένα εκπαιδευτικό σύστημα που θέλει το σχολείο ένα εμπορικό μαγαζί και τον εκπαιδευτικό έναν κακοπληρωμένο και υπάκουο υπάλληλό του; ΤΙ ΦΤΑΙΕΙ Ο ΣΕΠΤΕΜΒΡΗΣ που τα σχολεία αρχίζουν με πάνω από 16.000 κενά; Τι φταίει ο Σεπτέμβρης για τον αφόρητο οικονομικό γολγοθά των εκπαιδευτικών: Μισθός για ένα 15νθήμερο, φτώχεια... και δανεικά! Τι φταίει ο Σεπτέμβρης που πληθαίνουν οι πειθαρχικές/ποινικές διώξεις εκπαιδευτικών - άλλοτε με αφορμή τη στάση τους απέναντι σε πολιτικές αξιολόγησης, άλλοτε για public speech και άλλοτε...