Ο μεγάλος πόθος του διορισμού και η πικρή αλήθεια: Η υπαρξιακή αντίφαση του μόνιμου διορισμού για χιλιάδες εκπαιδευτικούς Για χιλιάδες αναπληρωτές εκπαιδευτικούς, ο μόνιμος διορισμός αποτελεί έναν στόχο σχεδόν λυτρωτικό. Όμως η πραγματοποίηση αυτού του ονείρου, αντί να σημάνει το τέλος της ανασφάλειας, μετατρέπεται για πολλούς σε υπαρξιακή αντίφαση: Από τη μια, η δικαίωση· από την άλλη, ο κλονισμός της οικογένειας, ο ξεριζωμός και η οικονομική εξουθένωση. Ας δώσουμε πρώτα τον λόγο σε εκείνους που περιμένουν. Οι αφηγήσεις τους είναι γεμάτες ελπίδα, αλλά και μια βουβή αγωνία. Μαρία, 39 ετών, φιλόλογος, μητέρα δύο παιδιών, 13 χρόνια αναπληρώτρια: "Περιμένω τον διορισμό σαν ανάσα. Κάθε καλοκαίρι είναι ένας εφιάλτης - δεν ξέρω πού θα βρεθώ τον Σεπτέμβρη, ούτε πού θα ζουν τα παιδιά μου. Όμως, όσο πλησιάζει η ώρα, τόσο με τρώει η αγωνία: Αν με στείλουν στα Δωδεκάνησα, θα πρέπει να αφήσω την οικογένειά μου πίσω; Τι νόημα έχει να φτιάξω μια...