Δεν γίνεται να ζητάμε σεβασμό για τα κατεχόμενα Βαρώσια και να σιωπούμε για τη Δυτική Όχθη. Δεν γίνεται να μιλούμε για προσφυγιά και εθνική κυριαρχία κατά το δοκούν. Η συνέπεια είναι προϋπόθεση αξιοπιστίας - και η εξωτερική πολιτική χωρίς αρχές μετατρέπεται γρήγορα σε πολιτική χωρίς αντίκρισμα. "Οι φλόγες και η πείνα καταβροχθίζουν τα παιδιά των Παλαιστινίων. Αυτός είναι ο λόγος που είμαστε τόσο εξοργισμένοι ως Παλαιστίνιοι παντού". Με αυτά τα λόγια, ο Παλαιστίνιος πρέσβης στον ΟΗΕ, Ριγιάντ Μανσούρ, συγκλόνισε το Συμβούλιο Ασφαλείας, περιγράφοντας τον αβάσταχτο πόνο που βιώνουν τα παιδιά και οι οικογένειες στη Γάζα. Ξέσπασε σε κλάματα, απευθύνοντας δραματική έκκληση για να σταματήσει η γενοκτονία. Η εικόνα αυτή δεν αφήνει περιθώρια για αδιαφορία. Η σιωπή της ελληνικής κυβέρνησης μπροστά στην ανθρωπιστική κρίση στη Γάζα δεν είναι ουδετερότητα. Είναι απόκλιση από τις θεμελιώδεις αξίες του Διεθνούς Δικαίου και τις αρχές του ανθρωπισμού.