Ο πλούτος της ελληνικής γλώσσας Στη σημερινή χρήση, η λέξη οικουμένη εμφανίζεται σποραδικά: στη φράση "η χριστιανική οικουμένη" ή σε ύφος ποιητικό ή φιλοσοφικό, ως συνώνυμο της ανθρωπότητας. Κι όμως, πρόκειται για μία από τις πιο βαθειές, ολοκληρωμένες και οικουμενικές έννοιες που γέννησε η ελληνική γλώσσα.Ετυμολογία Η λέξη οικουμένη (θηλ. ουσ.) προέρχεται από τη μετοχή οικουμένη [γή], δηλαδή: "η γη που κατοικείται", από το ρήμα οικέω = κατοικώ, εγκαθίσταμαι. Ας την αναλύσουμε: οίκος = σπίτι οικέω = κατοικώ → οικουμένη = "η κατοικημένη γη", δηλαδή το σύνολο του κόσμου όπου ζουν άνθρωποι Αρχικά η λέξη δήλωνε τον γνωστό, προσπελάσιμο, πολιτισμένο κόσμο, σε αντίθεση με τις αχαρτογράφητες περιοχές και τις "βαρβαρικές" εκτάσεις.Από την αρχαιότητα έως τον Χριστιανισμό Στην εποχή του Ηροδότου, του Αριστοτέλη και του Ερατοσθένη, η οικουμένη προσδιοριζόταν γεωγραφικά: ο γνωστός κόσμος, κυρίως γύρω από τη Μεσόγειο. Καθώς οι Έλληνες ταξίδευαν...