"Σκεφτείτε τι συλλογίζεται κανείς όταν "τρέχει" στο μυαλό του αυτές τις ιδέες. Μάλλον οι θεματοδότες θα είναι Θεοί" Μας έλεγαν ανέκαθεν οι καθηγητές και οι δάσκαλοί μας -από το Δημοτικό ακόμα- για τις Πανελλήνιες. Μύθοι για εκείνους τους "θρύλους" που διαπρέπουν, για εκείνα τα λαμπρά μυαλά που μέσα από αυτόν τον θεσμό, φτάνουν να βρουν το μονοπάτι της επιτυχίας. Οραματιζόμουν λοιπόν και εγώ εκείνη τη στιγμή που θα έπαιρνα στα χέρια μου τα θέματα που μου έτυχαν, που θα καθόμουν στο θρανίο του σχολείου μου και που θα καλούμουν μέσα σε 3 ώρες (180 λεπτά, δηλαδή), να αποδείξω ότι μου αξίζει να ακολουθήσω το πάθος μου (για εμένα η Ιατρική). Σκεφτείτε τι συλλογίζεται κανείς όταν "τρέχει" στο μυαλό του αυτές τις ιδέες. Μάλλον οι θεματοδότες θα είναι Θεοί, (υπερ-)άνθρωποι... Διότι το να βγάλει κανείς θέματα που αποτυπώνουν το πόσο καλά κατάφερε κάποιος να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος, δεν είναι καθόλου...