Η επανάσταση της τάξης και η ήττα του ενήλικα At dawn the car and I both refilled. But, Father, I am running on empty still. (Robert Philips, 1981) Οδεύοντας προς το τέλος (άλλης) μιας σχολικής χρονιάς, τίποτα, νιώθεις, ότι δεν τη συνοψίζει καλύτερα από τους δύο τελευταίους στίχους του Αμερικανού ποιητή, Robert Philips. Τι κι αν το σχεδίασες καλά αυτό το ταξίδι; Τίποτα δεν μπορούσε να σε προετοιμάσει για τη μεγαλύτερη πρόκληση, τη μειωμένη- πες την και άρνηση - επιθυμία. Όσο και εάν, εν τέλει, τίποτα δεν είναι προσωπικό, το γεγονός ότι αρκετοί μαθητές -μαθήτριές σου δεν αναγνώρισαν ότι τάσσεσαι μαζί τους στη μάχη για την επιτυχία τους, μπορεί να λογιστεί ως ένα - εν τέλει - αξεπέραστο εμπόδιο προκειμένου να αποκαλέσεις το ταξίδι σου ως πετυχημένο. Αυτό που διατρέχει το ποίημα είναι μια φυσική παρόρμηση για σπάσιμο κανόνων και περιορισμών. Παρόλο που αυτή πηγάζει από την νεαρή ηλικία του αφηγητή που είθισται να πηγαίνει κόντρα στις...