Το βέβαιο είναι πως σε Μόσχα και Πεκίνο αναλύουν τα νέα δεδομένα με προσοχή, γιατί θα κληθούν να πάρουν αποφάσεις. Και στην Ευρώπη, φυσικά, οι ηγέτες συζητούν ατελείωτα, ενώ οι πολίτες που τους βλέπουν να ευτελίζονται στη διεθνή σκηνή λογικό είναι να αναρωτιούνται: "Βρε μπας και χρειαζόμαστε και εμείς έναν Τραμπ;". Με ό,τι αυτό σημαίνει. Αναρωτιέμαι πώς είδαν τον ρωμαϊκό θρίαμβο του Ντόναλντ Τραμπ στη Μέση Ανατολή οι πρόεδροι Σι και Πούτιν. Για τους Ευρωπαίους ηγέτες δεν αναρωτιέται κανείς, μάλλον θα τους έχει μελαγχολήσει η σκέψη ότι έχουν υποβιβαστεί σε διακοσμητικές υποσημειώσεις της Ιστορίας. Ούτε όμως στο Πεκίνο ούτε στη Μόσχα πρέπει να άρεσε ιδιαίτερα. Ο Τραμπ μοιάζει κυρίαρχος του παιχνιδιού. Οι υπόλοιποι Δυτικοί ηγέτες δέχονται να κάθονται πίσω του ή γύρω του σε κάθε συνάντηση. Μαζί με το Ισραήλ επέφερε καίριο πλήγμα σε έναν βασικό σύμμαχο των Σι και Πούτιν, το Ιράν. Ταυτόχρονα διέλυσε τους τοπικούς παίκτες που λειτουργούσαν...