Νηπιαγωγοί: Μόνιμα στο στόχαστρο, μόνιμα αόρατοι Βρισκόμαστε στην πρώτη γραμμή της εκπαιδευτικής διαδικασίας, εκεί όπου μπαίνουν τα θεμέλια της γνώσης, της κοινωνικοποίησης, της ενσυναίσθησης. Κι όμως - αντί για στήριξη, μας περιμένει η καχυποψία. Αντί για αναγνώριση, η απαξίωση. Αντί για προστασία, η απομόνωση. Ζούμε την απόλυτη αντιστροφή της λογικής: Όταν φωνάζουμε ότι ένας μόνο νηπιαγωγός για 25 μικρά παιδιά είναι παιδαγωγικά, διοικητικά και ανθρώπινα ανεφάρμοστο, δεν ιδρώνει κανενός το αυτί. Όταν ζητάμε δεύτερο τμήμα, επικουρική στήριξη, ουσιαστικές λύσεις, αντιμετωπιζόμαστε σαν ενοχλητικοί γραφειοκράτες. Αλλά αν τολμήσει κάποιος γονέας να κάνει μια ανώνυμη καταγγελία, χωρίς διασταύρωση, χωρίς παιδαγωγική τεκμηρίωση, ενεργοποιούνται ακαριαία όλοι οι μηχανισμοί: Πειθαρχικά, ΕΔΕ, εισαγγελικές παρεμβάσεις. Ξαφνικά, το σύστημα "ξυπνά" - αλλά όχι για να μας προστατέψει. Για να μας τιμωρήσει. Για το καλό των παιδιών μας, λένε. Αλλά τι...