"Ο άνθρωπος ζει με το φόβο του θανάτου. Και είναι αυτός ο φόβος που του αλλοιώνει το περιεχόμενο της ζωής του και του αμαυρώνει την ελευθερία της σκέψης του" Όταν ο άνθρωπος στα πρώτα χρόνια της ζωής του ξεφεύγει από την πράγματι ζωώδη κατάσταση και αρχίζει να εξανθρωπίζεται από το κοινωνικό περιβάλλον του, μπορεί και "τοποθετεί" τον εαυτό του μέσα στον Κόσμο και μορφοποιεί σταδιακά την ταυτότητά του. Είναι η περίοδος που αναδύεται η συνείδησή του και είναι σε θέση να ξεχωρίζει το "πραγματικό" από το "φαντασιακό". Μαζί με αυτές τις εξελίξεις αρχίζει να συνειδητοποιεί και την έννοια του θανάτου, του δικού του τέλους. Έτσι, το υπαρξιακό ζήτημα αρχίζει να απασχολεί τον άνθρωπο από την παιδική του ηλικία και παραμένει το μεγαλύτερο πρόβλημά του καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής του με "οροπέδια" και "κοιλάδες" που όμως στην γραφική απεικόνισή του δεν προσομοιάζει όπως με εκείνη της αρμονικής ταλάντωσης της Φυσικής αλλά έχει "ανωμαλίες"...