Ο δάσκαλος που αγάπησα ή 10 οδηγίες προς εκείνους που τολμούν να διδάξουν! Αν κάποιος "κρυφάκουγε" τις συζητήσεις μαθητών στις αυλές, στα καφέ ή στο οικογενειακό τραπέζι, θα παρατηρούσε ότι το σχολείο βρίσκεται πάντα στο επίκεντρο. Πρόκειται για έναν χώρο που δεν περιορίζεται στη μάθηση, αλλά αποτελεί το βασικό πεδίο κοινωνικοποίησης των παιδιών και εφήβων 6-18 ετών. Οι μαθητικές συζητήσεις, ωστόσο, συχνά αποκαλύπτουν απογοητεύσεις: ένα εκπαιδευτικό σύστημα που μοιάζει με "μηχανή" εξετάσεων και πιέσεων, όπου ο αυθορμητισμός και η δημιουργικότητα περισσεύουν μόνο στις διακηρύξεις. Παρ' όλα αυτά, μέσα σε αυτή την αρένα, ξεχωρίζει ένα πρόσωπο που μπορεί να αλλάξει το νόημα της σχολικής εμπειρίας: ο δάσκαλος. Για τους περισσότερους νέους, ο δάσκαλος δεν είναι απλώς ο φορέας γνώσης· είναι "ο σημαντικός άλλος". Στη μνήμη τους χαράσσεται ως πρόσωπο σωτηρίας ή απώλειας, ως κάποιος που εμπνέει ή αποθαρρύνει.Η σχέση μαθητή - δασκάλου: θεσμική...