Αν η ομηρία του αναπληρωτή ήταν η αβεβαιότητα, η ομηρία του νεοδιόριστου είναι το οικονομικό αδιέξοδο. Για χρόνια ζει με μια βαλίτσα στο χέρι. Ο αναπληρωτής εκπαιδευτικός περιμένει τον Αύγουστο την ανακοίνωση της τοποθέτησης σαν να περιμένει μια κλήρωση που θα καθορίσει τη ζωή του: σε ποιο νησί, σε ποιο χωριό, σε ποιαν άκρη της Ελλάδας θα βρεθεί φέτος. Πίσω του αφήνει φίλους, οικογένεια, σχέσεις, ακόμη και τα πιο στοιχειώδη δικαιώματα στη σταθερότητα. Κι όμως, μέσα σε αυτή την αβεβαιότητα, κρατιέται από μια ελπίδα: κάποτε θα διοριστεί. Κάποτε η ομηρία θα τελειώσει.Η αγωνία της μόνιμης θέσης Η προκήρυξη μόνιμων διορισμών, που κάποτε φάνταζε όνειρο μακρινό, σήμερα μοιάζει πιο κοντά. Μαζί της, όμως, έρχεται και μια νέα αγωνία. Γιατί η σταθερότητα της μονιμότητας συχνά σημαίνει νέο ξερίζωμα. Ο νεοδιόριστος γνωρίζει πως, με βάση τα μόρια και τις ανάγκες, είναι πιθανό να βρεθεί εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά από τον τόπο του. Η Μαρία...