Αμφότερες οι μορφές της συστημικής δημοσιογραφίας και του γραφειοκρατικού συνδικαλισμού αντίστοιχα, πίσω από τη φαινομενική φιλονικία τους και μέσα από τη μαγεία της διαλεκτικής, συναντιούνται και δένουν αρμονικά η μία με την άλλη και τελικά στρώνουν το δρόμο για την αντίδραση Παρακολουθώντας στην ΕΡΤ την πρόσφατη σύντομη τοποθέτηση του γενικού γραμματέα της ΟΛΜΕ για τη μονιμότητα και την αξιολόγηση στο δημόσιο ένιωσα να παρακολουθώ δύο αντίπαλα στρατόπεδα που μάχονται για τον ίδιο σκοπό. Από τη μια πλευρά του στρατοπέδου ένας αντικομμουνιστής δημοσιογράφος, ταλέντο των τσικό της πετσωμένης σχολής του πορτοσαλτισμού που καταχράται θέση σε δημόσιο μέσο για να βάλλεται ενάντια σε κάθε δημόσιο και κοινωνικό αγαθό. Από την άλλη ένας διωκόμενος συνδικαλιστής που αντιμαχόμενος τη γελοία, αντιπαιδαγωγική και αντιεπιστημονική αξιολόγηση της κυβέρνησης, καταλήγει να κορδώνεται για την έγκυρη και επιστημονική αξιολόγηση που έχει λάβει ο ίδιος...