Έφτασε λοιπόν η στιγμή, οι αναπληρωτές και οι αναπληρώτριες να βιώσουν, μετά την απόλυσή τους, τι σημαίνουν αυτά τα νέα επαχθή και κυνικά μέτρα. Τι σημαίνει να είσαι αναπληρωτής εκπαιδευτικός σε μια χώρα όπου το κόστος διαβίωσης αυξάνεται, οι μισθοί παραμένουν στάσιμοι και η ασφάλεια εργασίας είναι προνόμιο; Σημαίνει ότι κάθε ευρώ έχει σημασία. Ότι κάθε επιλογή, ακόμη και η πιο απλή -τι να μαγειρέψεις, πού θα πας, ποια φάρμακα θα αγοράσεις- συνδέεται με την αξιοπρέπειά σου. Και όταν το κράτος σου αφαιρεί ακόμη και αυτή την ελευθερία επιλογής, τότε η φτώχεια αποκτά νέες, ακόμα πιο σκληρές διαστάσεις. Η απόφαση της κυβέρνησης να καταβάλλει το 50% του επιδόματος ανεργίας μέσω προπληρωμένων καρτών, αντί για ελεύθερο χρηματικό ποσό, δεν είναι απλώς λογιστική διευθέτηση. Είναι πολιτική απόφαση με ιδεολογικό φορτίο. Είναι το πέρασμα από το "σε βοηθάω γιατί το δικαιούσαι" στο "σε ελέγχω γιατί σε υποψιάζομαι". Από την κοινωνική εμπιστοσύνη...