Όταν ο πόνος μετατρέπεται σε κατηγορία και η αγωνία σε επίθεση στους εκπαιδευτικούς Υπάρχει μια πλευρά της ειδικής εκπαίδευσης που σπάνια βλέπει το φως της δημοσιότητας - όχι επειδή δεν υπάρχει, αλλά επειδή δύσκολα γίνεται αποδεκτή. Μιλάμε για τις κακές ή επιθετικές συμπεριφορές ορισμένων γονέων απέναντι στους εκπαιδευτικούς των ειδικών σχολείων. Συμπεριφορές που ξεπερνούν το όριο της δικαιολογημένης ανησυχίας και φτάνουν μέχρι τη συκοφαντία, την απειλή, τη λεκτική ή ψυχολογική κακοποίηση. Πίσω από αυτές τις πράξεις δεν κρύβεται απλώς η οργή ή η υπερευαισθησία ενός γονέα. Συχνά υποβόσκει ο βαθύς, ανείπωτος πόνος της αδυναμίας να αποδεχθεί τη δυσκολία του παιδιού του. Ένας γονιός που νιώθει πως απέτυχε, που δεν αντέχει να αντικρίσει το παιδί του μέσα από τα μάτια της πραγματικότητας, μπορεί -χωρίς καν να το συνειδητοποιεί- να αναζητήσει "ενόχους". Και ο πιο εύκολος στόχος, σε μια κοινωνία που απομυθοποιεί αλλά και απαξιώνει το σχολείο...