Πρόσφατα κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Gutenberg ένα βιβλίο της διακεκριμένης καθηγήτριας στη συμπεριφορική νευροεπιστήμη και τη νευροεπιστήμη των συστημάτων, Τρέισι Σορς και μέλος του Center for Collaborative Neuroscience, στο πανεπιστήμιο Rutgers, με τίτλο "Το καθημερινό μας τραύμα: χαρτογραφώντας εκ νέου την απόκριση του εγκεφάλου στο στρες, στο άγχος και στις επώδυνες αναμνήσεις, με στόχο μια καλύτερη ζωή", σε μετάφραση Ανθής Βακάκη και επιστημονική επιμέλεια του Βενετσάνου Μαυρέα. Η συγγραφέας περιγράφει πως, ενώ περπατούσε στους δρόμους της Νέας Υόρκης, είδε μια τεράστια τοιχογραφία, η οποία έλεγε: "Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΣ ΚΑΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΟΣ"! Τι σημαίνει αυτό; ότι ο καθένας μας έχει μια ιστορία. Και γιατί συνηθίζουμε να τις αφηγούμαστε; Προφανώς, όπως λέει η Σορς, "για να μάθουν οι άλλοι τι μας έχει συμβεί και για να βοηθήσουμε του ανθρώπους να καταλάβουν καλύτερα ποιοι είμαστε και τι σημαίνουν οι ζωές μας. Όμως...