Όταν αλλάζει η γλώσσα, αλλάζει και η "πραγματικότητα" Κάθε εξάμηνο, η ίδια άσκηση: "Επιτρέπεται να κολυμπήσεις μετά το φαγητό;" Χωρίς πολλά-πολλά, 9 στους 10 φοιτητές στο μάθημά μου για την κριτική σκέψη και μεθοδολογία της έρευνας απαντούν με αυτοπεποίθηση: "Όχι. Είναι επικίνδυνο." (Είμαι βέβαιος ότι το ίδιο θα απαντήσετε κι εσείς, εκτός φυσικά εάν διαβάσατε το περίφημο βιβλίο μου Λογική και Παραλογική - αλήθεια και παραμύθια). Επιστρατεύεται ένα ολόκληρο αφήγημα υγειονομικού κινδύνου, διαδεδομένο σαν εθνική αλήθεια. Το έχουν ακούσει από γονείς, από γιαγιάδες, από δασκάλους κολύμβησης. Κι όταν τους ρωτήσεις γιατί, μιλούν για κράμπες, αίμα που "πηγαίνει στο στομάχι" και "τρεις ώρες αναμονής" σαν ευαγγέλιο. Τους ζητώ να κάνουν την ίδια ερώτηση online. Το μόνο που δεν τους λέω είναι... σε ποια γλώσσα να την κάνουν.Όταν ρωτάς ελληνικά, παίρνεις ελληνικά Αυτή τη φορά το ποσοστό πέφτει στο 70%. Γιατί; Το αποτέλεσμα της αναζήτησης στα...