Η εκπαίδευση δεν είναι λογιστική υπόθεση, να "βγάζεις" ή να "κόβεις" ύλη ανάλογα με τις περιστάσεις. Είναι υπόθεση ουσίας, καλλιέργειας, ισότητας. Γιατί το σχολείο δεν χρειάζεται δύο ταχύτητες. Χρειάζεται έναν κοινό ρυθμό, που να χωράει όλα τα παιδιά - με τις διαφορές τους, με τις ανάγκες τους, αλλά και με το δικαίωμά τους να έχουν ίση πρόσβαση στη γνώση. Από τον Σεπτέμβριο, τα σχολεία της χώρας θα έχουν αλλαγές αναφορικά με την διδακτέα ύλη, καθώς το υπουργείο Παιδείας (ΥΠΑΙΘΑ) και το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής (ΙΕΠ) προχωρούν σε ένα πείραμα που ήδη έχει προκαλέσει συζητήσεις: τη διδακτέα ύλη "δύο ταχυτήτων". Κοντολογίς, στα Δημοτικά και τα Γυμνάσια θα θεσπιστεί για πρώτη φορά διάκριση ανάμεσα σε υποχρεωτική ύλη, που ο δάσκαλος ή καθηγητής οφείλει να καλύψει, και προαιρετική ύλη, που θα διδάσκεται μόνο αν το επιτρέπουν οι συνθήκες της τάξης και η κρίση του εκπαιδευτικού. Στην πράξη αυτό σημαίνει ότι, ειδικά σε μαθήματα όπως η...