Την αποζητούμε όλοι μας, για να νιώσουμε ένα μεγαλείο, να γευθούμε την ομορφιά του εαυτού μας, να θαυμάσουμε το ξεπέταγμα του συλλογισμού μας. Μας ανοίγει τους δρόμους της δημιουργικότητας. Μεταμορφώνει την προσωπικότητά μας μας. Μας οδηγεί σε ένα ξέφωτο και όλος ο τόπος αλλάζει, γίνεται μαγικός. Απορούμε πως βρεθήκαμε εκεί... Δεν είναι όνειρο. Είναι βίωμα. Γιατί η ίδια η σκέψη μας είναι βίωμα - και πιο πολύ όταν κάνει άλματα. Ξαφνικά βρισκόμαστε σε μακρινούς, σε ανοιχτούς ορίζοντες. Καινούργια πράγματα, που δεν είχαμε φανταστεί, έχουν βγει ορμητικά στο προσκήνιο και καλείσαι να τρέξεις, να προλάβεις να συλλάβεις όλα αυτά τα μηνύματα, τα πρωτόγνωρα ερεθίσματα. Μη χαθούν... Μια μικρή ιδέα, που δεν ξέρεις από πού έρχεται, σου αλλάζει το τοπίο. Σε μεταφέρει σε ένα φωτεινό σύμπαν. Και ενώ είσαι μέσα στη καθημερινή τύρβη, ένα τυχαίο περιστατικό, ένα πρόσωπο στο δρόμο, ένα λίκνισμα δεντρόκλαδων, μια επιστρωμένη από τους καιρούς ανάμνηση...