Η λέξη οίζυς είναι πιο επίκαιρη από ποτέ Η λέξη "οίζυς" είναι ένα από εκείνα τα σπάνια γλωσσικά πετράδια της αρχαίας ελληνικής που δεν μεταφράζονται απλώς - βιώνονται. Ενσαρκώνει ένα σύμπαν οδύνης, δακρύων και κατατρεγμού· ένα ηχητικό αποτύπωμα της ανθρώπινης φθοράς και ταυτόχρονα μια πυκνή υπενθύμιση της ανάγκης για λύτρωση. Ας προσπαθήσουμε να ξεδιπλώσουμε το βάθος και τη σημασία αυτής της λέξης, περνώντας από τη γλώσσα στη φιλοσοφία, από τη γραφή στο συναίσθημα. Η λέξη "οίζυς" (γενική: οίζυος) ανήκει στην Α' κλίση, θηλυκού γένους, και ήδη από την Ιλιάδα του Ομήρου εμφανίζεται ως χαρακτηρισμός της έσχατης θλίψης και του αβάσταχτου πόνου. Η ετυμολογική της ρίζα είναι σκοτεινή, πιθανώς προελληνικής προέλευσης. Η γραφή με το "ϊ" (διαλυτικά) δηλώνει τη διάσπαση δύο φωνηέντων - μια ηχητική λεπτομέρεια που υποδηλώνει και τον σπαραγμό που κρύβει η λέξη: το "οί" δεν κυλά, αλλά σκοντάφτει, όπως και ο πόνος του πάσχοντος. Στα αρχαία ελληνικά...