Η αντίφαση είναι κραυγαλέα: Επενδύουμε σε ψηφιακά σχολεία, "δεξιότητες του 21ου αιώνα", τεχνητή νοημοσύνη στην εκπαίδευση - αλλά ξεχνάμε τον άνθρωπο που κρατά την κιμωλία. Στην Ελλάδα του 2025, η καθημερινότητα των εκπαιδευτικών μοιάζει όλο και περισσότερο με μαθηματική άσκηση χωρίς λύση. Από τη μια πλευρά, ο πληθωρισμός στα είδη πρώτης ανάγκης και η εκτόξευση του κόστους στέγασης έχουν εκμηδενίσει την αγοραστική δύναμη του μέσου πολίτη. Από την άλλη, οι πενιχροί μισθοί στον δημόσιο τομέα -και ιδίως στην εκπαίδευση- έχουν παραμείνει σχεδόν στάσιμοι εδώ και δεκαπέντε χρόνια. Το αποτέλεσμα; Ένα φαινόμενο που διογκώνεται σιωπηλά: παραιτήσεις, μετακινήσεις και αδυναμία κάλυψης των εκπαιδευτικών κενών, ακόμη και σε κρίσιμες ειδικότητες.Ο μισθός που δεν φτάνει για το ενοίκιο Τα στοιχεία είναι αμείλικτα. Ένας νεοδιόριστος εκπαιδευτικός (ΠΕ02, ΠΕ03 κ.λπ.) ξεκινά με καθαρό μισθό περίπου 850-950 ευρώ. Σύμφωνα με την τελευταία απογραφή της...