Το σχολείο δεν είναι ο τοίχος που κρεμάμε τιμητικές πινακίδες για πολιτικές σκοπιμότητες. Είναι ο ζωντανός οργανισμός που καλλιεργεί την κριτική σκέψη, την ισότητα και τη δημοκρατική ευθύνη. Και γι' αυτό ακριβώς οι αποφάσεις που αφορούν τη μνήμη του ανήκουν πρώτα και κύρια στην ίδια την εκπαιδευτική του κοινότητα. Η πρόσφατη ανακοίνωση της ΕΛΜΕ Ημαθίας με αφορμή την απόπειρα ονοματοδοσίας ενός Γυμνασίου της περιοχής, δεν είναι απλώς μια τοπική διαμαρτυρία. Είναι κάτι πολύ περισσότερο: μία αντανάκλαση του τρόπου με τον οποίο η δημοκρατία, η μνήμη και η παιδεία τέμνονται και πολλές φορές συγκρούονται.Η ουσία πίσω από το γεγονός Το γεγονός είναι απλό στην περιγραφή του: βουλευτής και υφυπουργός παρεμβαίνει για να δοθεί το όνομα ενός εκλιπόντος εκπαιδευτικού σε σχολική μονάδα στην οποία είχε διατελέσει διευθυντής. Η ΕΛΜΕ δεν προσβάλλει τη μνήμη του ανθρώπου - αντίθετα, δείχνει σεβασμό. Όμως αναδεικνύει το μείζον: ποιος αποφασίζει; Με ποια...