Υπάρχουν μαθητές που φτάνουν στο σχολείο κρατώντας όχι βαλίτσες γεμάτες λέξεις, εικόνες και εμπειρίες, αλλά μικρά, σχεδόν άδεια σακίδια. Παιδιά που μεγαλώνουν σε σπίτια χωρίς βιβλιοθήκες, χωρίς βραδιές ανάγνωσης, χωρίς γονείς που να έχουν τον χρόνο -ή μερικές φορές τη δυνατότητα- να τα συνοδεύσουν στον κόσμο της γνώσης. Παιδιά που αντί για παραμύθια έχουν ακούσει καβγάδες, αντί για παιχνίδια έχουν γνωρίσει την αγωνία της βιοπάλης. Για να καταλάβουμε πόσο βαθιά είναι το χάσμα που αντιμετωπίζουν μαθητές με "φτωχές μορφωτικές αποσκευές", ας δούμε μερικά δεδομένα που φωτίζουν την πραγματικότητα: Σύμφωνα με έρευνα του ΙΟΒΕ, οι κοινωνικές ανισότητες στην εκπαίδευση παραμένουν έντονες. Το 2014, περισσότεροι από τους μισούς φοιτητές (53,3 %) στα πανεπιστήμια προέρχονταν από οικογένειες με υψηλό κοινωνικό-μορφωτικό επίπεδο, σε αντίθεση με οικογένειες χαμηλού επιπέδου που ήταν σημαντικά υποεκπροσωπούμενες. Σε επίπεδο πρωτοβάθμιας και...