Του Μόσχου Λαγκουβάρδου "O Θεός ο ειπών εκ σκότους φως λάμψαι , ος ( ο οποίος) έλαμψεν εν ταις καρδίαις ημών προς φωτισμόν της γνώσεως της δόξης του Θεού εν προσώπω Ιησού Χριστού. Έχομεν τον θησαυρόν τούτον εν οστρακίνοις σκεύεσιν, ίνα η υπερβολή ή (για να είναι η υπερβολή του Θεού και μη εξ ημών (και όχι δική μας)" (2Κορ.4,6). Το απόσπασμα αυτό απ΄ την επιστολή του Αποστόλου μιλάει για την προσωπικότητα του Πνεύματος. Ο φωτισμός της γνώσεως της δόξης του Θεού είναι το χάρισμα του Θεού να διακρίνουμε την προσωπικότητα του πνεύματος. Ο φυσικός άνθρωπος, πριν δεχθεί το χάρισμα της διάκρισης, δε διακρίνει το πνεύμα και το ταυτίζει με το υλικό, όπως ταυτίζει κανείς τον εαυτό του με το σώμα του. Στην ορθόδοξη Διδασκαλία η διάκριση είναι η σπουδαιότερη αρετή. Χωρίς τη διάκριση ούτε η αγάπη μπορεί να υπάρξει. Οι προπάτορες Αδάμ και Εύα δεν διέκριναν το πνεύμα και πίστευαν ότι μπορούν να κρυφτούν απ το Θεό, μετά την παρακοή τους. Φοβήθηκαν...