Του Μόσχου Λαγκουβάρδου Χθες το πρωί διάβασα ξανά το μυθιστόρημα του Φεοντόρ Ντοστογιέφσκι, "Οι δαιμονισμένοι". στο κεφάλαιο για τον Σατώφ. Ο Σατώφ είναι ένας από τους αγαθούς τύπους του Ντοστογιέφσκι, μαζί με τον Πρίγκιπα Μύσκιν, που είναι η μεταφορά του Ιησού στη σύγχρονη εποχή. Τα λόγια του Σατώφ τυπώθηκαν στη μνήμη μου. Νιώθω χαρά κάθε φορά τα θυμάμαι. Ο Σατώφ λέει: "Ποτε, ποτέ δε θ' απαρνηθώ τις υπέρτατες ελπίδες." Τα λόγια αυτά είναι μια απάντηση στο συμφοιτητή μου που μερικές ώρες αργότερα παραπονιόταν για την απελπισία του. Δεν πιστεύω Μόσχου, σε τίποτε, είπε. Είναι άθλιο το ότι η εικόνα του ανοιχτού τάφου δε φεύγει ποτέ απ΄ το μυαλό μου. Εσύ έχεις το πλεοέκτημα ότι πιστεύεις . Εγώ δεν πιστεύω. -Δεν πιστεύεις επειδή δε θέλεις να πιστέψεις. -Δεν μπορώ πια να πιστέψω. Πέρασα ολόκληρη τη ζωή μου χωρίς πίστη. Τώρα που η ζωή φτάνει στο τέλος της δε θέλω να πιστέψω. Τα λόγια αυτά του συμφοιτητή μου δείχνουν ότι πράγματι η πίστη δεν...