Η εικαστικός-ερευνήτρια Μαρία Ανδρομάχη Χατζηνικολάου επιστρέφει με ένα νέο εικαστικό αφήγημα που αντλεί ερεθίσματα από τις προσωπικές της εμπειρίες από τις πρόσφατες πλημμύρες στην περιοχή της Θεσσαλίας. Βιώνοντας τόσο την υλική όσο και την ψυχική φθορά που επέρχεται μέσα από μια φυσική καταστροφή και επεξεργαζόμενη αυτό το βίωμα μέσω της παρατήρησης του εαυτού, η καλλιτέχνιδα παίρνει μια κρίσιμη, αν όχι αδήριτη, απόφαση: να μετατρέψει τη λάσπη, με την κατάλληλη επεξεργασία, σε πηλό, να μεταμορφώσει δηλαδή το επίμονο υλικό απομεινάρι των καταστροφικών πλημμυρών σε στοιχείο ανθεκτικό. Κατεργάζεται με αυτό τον τρόπο το ψυχικό αποτύπωμα, δηλαδή το ατομικό και συλλογικό τραύμα, σε μια απόπειρα υπέρβασής του μέσω της τέχνης. "Βάζω το τόξο μου στα σύννεφα, ως σημάδι συμφωνίας μεταξύ εμού και της γης.." (Γένεση 9:13) - o τίτλος της έκθεσης δίνει το στίγμα του εγχειρήματος της Χατζηνικολάου⋅ η καλλιτέχνιδα επιχειρεί να αναδείξει τη...