Πρόσφατα δημοσιεύτηκε σε αθηναϊκή εφημερίδα κείμενο αναφερόμενο σε υπερμεγέθη πλάτανο, ο οποίος κοσμεί την πλατεία χωριού του Πηλίου. Ένας παρόμοιος και ίσως επιβλητικότερος πλάτανος βρίσκεται στο γενέθλιο ακριτικό χωριό μου, το Λειά Θεσπρωτίας, σκαρφαλωμένο ψηλά στις πλαγιές του "διχασμένου" βουνού της Μουργκάνας, σε μια άκρως γραφική γωνιά του. Στον πλάτανο αυτό, υπεραιωνόβιο, είναι ενσωματωμένος κισσός και πουρνάρι. Δίπλα του βρίσκεται η παραδοσιακή λιθόκτιστη βρύση της Γκούρας, με νερό κρύο και χωνευτικό, κατασκευασμένη το 1909. Ο πλάτανος και η βρύση βρίσκονται στις όχθες ενός ορμητικού χειμάρρου, που τον λέμε Λάκκο στο χωριό, και χωρίζει τον οικισμό σχεδόν στη μέση. Στο σημείο του πλάτανου και της βρύσης υπάρχει λιθόκτιστο, μονότοξο γεφύρι που συνδέει τις δύο όχθες του Λάκκου, κατασκευασθέν το 1863. Διάβασα κάτι όμορφο γι' αυτά τα γεφύρια. "...γοητευτικά μνημεία της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής, συνήθως είναι κρυμμένα σε απόσταση...