Από την εποχή των "αγανακτισμένων" της "πάνω" και της "κάτω" πλατείας (Συντάγματος), στο λεξιλόγιο της δημόσιας συζήτησης κυριάρχησε η φιλάρεσκη ιδιότητα του "αντισυστημικού"! Οι "ετοιμοπόλεμοι" Χρυσαυγίτες, οι φαντασιόπληκτοι "ψεκασμένοι" του Καμμένου, οι νεοσταλινικοί ΣΥΡΙΖΑίοι του Τσίπρα, οι παλαιοσταλινικοί του "τιμημένου" ΚΚΕ και οι "κάθε καρυδιάς καρύδια" της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς ενώνονται, έκτοτε, σε κάθε ευκαιρία που τους προσφέρει το "σύστημα" για να το πολεμήσουν! Ο "αντισυστημισμός" λειτούργησε τόσο δυναμικά και αποφασιστικά, ώστε πέτυχε να φέρει τον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ στην δια-κυβέρνηση της χώρας! Τούτο συνέβη περίπου "φυσιολογικά", σε μια εποχή όπου, η όξυνση των παθών, η πεζοδρομιακή καταγγελία των πάντων, η χυδαιότητα ως έκφραση πολιτικής αντιπαράθεσης και η αδίστακτη καλλιέργεια ψευδαισθήσεων και φαντασιώσεων, συνιστούσαν πολιτική επιλογή, με την βεβαιότητα, αφ' ενός της επίλυσης όλων των προβλημάτων, που...